Son Umut: Srebrenica

...11 Temmuz 1995, sıcak bir yaz sabahı, Ratko Mladiç, Holllanda askeri gücün hiçbir direnişiyle karşılaşmadan büyük bir zafer kazanmış komutan edasıyla Srebrenica'ya girdi. Silahlardan arındırılmış kenti ele geçirmek Sırplar hiç de zor olmamıştı.
Tarihin en karanlık günlerinden biri olan bu günde, Sırp Televizyonu, soykırımın mimarı Sırp Ordu komutanı General Ratko Mladiç’in bir tepe üzerindeki görüntülerine yer veriyordu. Mladiç televizyon seyircilerine hitaben ‘Türklerden’ intikam alma zamanının geldiğini ve şehrin Sırp milletine bir hediye olduğunu söylüyordu...

"Medeniyet" kör, sağır ve dilsiz bir kıta halinde
yaşam mücadelesi veriyorken, savunmasız insanların ölümüne göz yumanlar
"barışa" yaptıkları katkılardan ötürü ödül alıyor;
insanları köpeklere yem eden başka "insanlar" ise
köpeklere yem olan insanları korumakla görevli "insanlar" ile
kadeh tokuşturuyordu...
...
Ölüm az kalırdı onları betimlemek için, katliamdı.
Bu yüzden dram değildi onların yaşadıkları, acıydı.
Düşen sadece insanlık değil;
Son Umut: Srebrenica'ydı...