Bekliyorum da ne için... Benimki "bir" umut sadece. Çoktan unutulmuşsun, bitmişsin gözlerinin içinde, küllerin savrulmuş dört bir yana. Hatırlar diye bekliyorum, unutmadın biliyorum... Ama ben işte... Ne yaparsan yap gözlerimin içine bakıp "seni seviyorum" demedikçe içimdeki hüzün bitmeyecek biliyorum... On dakika geçmiş takvim döneli... Ne gelen bir mesaj var ne de giden... Artık yolcusu değilim o kalbin anlayabiliyorum, anlamsız hayatıma anlam katan tek "şey" de ortadan kayboluyor... Gene pişmanlık... Sadece umutsuzca, umutsuzluğun karanlığında bana yol gösterecek bir umut ışığı arıyorum kendime, gözlerinin ışığını arıyorum... Elimden birşey gelmiyor, içim acıyor anlatamıyorum... Bekliyorum o günü... Gelmeyecek bile olsa "beni tekrar seveceğin" günü...
Duymak istemesen de bir daha haykırıyorum dünyama:
Seni seviyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder